اختلال شخصیت نمایشی چیست؟ علائم، دلایل و درمان

🔹 نام فرضی: نازنین – ۲۸ ساله

🔹 وضعیت اجتماعی: مجرد، روابط متعدد عاطفی

🔹 زمینه ارجاع: ناپایداری در روابط، احساس خالی بودن، تمایل زیاد به دیده شدن

👩‍⚕️ شرح مشکل:

نازنین به روان‌شناس مراجعه کرد با شکایت از اینکه «هیچ‌کس واقعاً منو درک نمی‌کنه» و «همیشه من باید بجنگم تا دیده بشم». او مدام از آدم‌های اطرافش ناراضی بود و می‌گفت که وقتی توجه کامل نمی‌گیره، احساس بی‌ارزشی می‌کنه.
در طول جلسه، خیلی پرحرارت حرف می‌زد، با حرکات اغراق‌شده‌ی دست و تغییرات زیاد در تن صدا. لباسش نسبت به موقعیت مشاوره کمی اغواگرانه بود و دائم سعی داشت نظر درمانگر رو به خودش جلب کنه، حتی با تعریف‌های شخصی یا شوخی‌های غیرضروری.

🔍 سابقه زندگی:

• نازنین در کودکی والدینی داشته که توجه محدودی به نیازهای احساسی او می‌دادند.

• مادرش بسیار سخت‌گیر و پدرش از نظر عاطفی سرد و کم‌حضور بوده.

• وقتی بچه بوده، تنها زمانی که توجه می‌گرفته موقعی بوده که کار خاص یا متفاوتی انجام می‌داده (رقص، آواز، لباس خاص، گریه‌ و…).

• در دوران نوجوانی، برای گرفتن تأیید دیگران، زیاد ظاهرش را تغییر می‌داده و وارد روابط عاطفی سریالی و ناپایدار می‌شده.

📋 رفتارهای برجسته:

• نیاز شدید به تعریف و تأیید

• اغواگری کلامی و غیرکلامی، حتی در موقعیت‌های غیرمرتبط

• احساسات سطحی؛ یک لحظه گریه، یک لحظه خنده شدید

• روابط عاطفی ناپایدار و پر از تنش

• در موقعیت‌هایی که توجه دیگران کاهش می‌یابد، دچار اضطراب شدید می‌شود

• بسیار نمایشی و اغراق‌آمیز در توصیف احساسات: «من از همه بیشتر عاشقم»، «هیچ‌کس مثل من درد نمی‌کشه»